een even zedeloos als sluw en welsprekend romeinsch woelgeest, veranderde zijn patricischen naam Claudius in C. en werd plebejer, om naar het ambt van tribuun te kunnen dingen; in 59 v. Chr. tot die waardigheid verheven, deed hij eene menigte wetten aannemen, die het volk aangenaam waren, vervolgde deuitstekendste burgers, en deed zelfs Cicero uit Rome bannen.
Hij werd om het leven gebragt (51 v. Chr.) door de slaven van Milo, een der voornaamste bewerkers, dat Cicero uit de ballingschap terug was geroepen. Hierover verbitterd, zocht C. met Milo twist op den openbaren weg, het kwam tusschen de partijën tot dadelijkheden en, zooals gezegd, C. moest het met den dood bekoopen.
