koning van Syrië, een der laatste Seleucieden, zoon van Antiochus VIII Grypus, werd koning anno 93 v. Chr. bij den dood van zijnen broeder Seleucus VI, en was aanhoudend oorlogvoerend tegen de mededingers, die hem den troon betwistten, nl.
Antiochus X, Antiochus XI, Antiochus XII. Eenen eersten keer afgezet, beklom hij kort daarna den troon opnieuw; doch zijne onderdanen, de burgeroorlogen moede, onttroonden hem omstr. 80 v. Chr., en stelden zich onder het gezag van Tigranes, koning van Armenië. Na nog beleefd te hebben, dat Syrië in een romeinsch wingewest herschapen werd (64 v. Chr.), stierf P. als eenvoudig particulier omstr. 57 v. Chr.
