d. i. Wandelende Wijsgeeren, leerlingen van Aristoteles,werden P. genoemd, omdat ze al heen-en-weer wandelende les ontvingen, of omdat de plaats (in het lyceum bij Athene), waar zij de lessen van Aristoteles kwamen bijwonen, Peripates, d. i.
Wandelplaats, heette. De voornaamste der P. zijn : Theophrastus, Straton, Lycon, Hiëronymus van Rhodus, Ariston van Ceos, Critolaus, Diodorus van Tyrus, Andronicus van Rhodus (die de boeken van Aristoteles herstelde), Demetrius van Phaleron, Nicolaas van Damascus, Ammonius van Alexandrië, Alexander van Aphrodisium, Alexander van Egae.Claudianus Mamertus, Boétius, Cassiodorus. In de middeleeuwen lag het Peripatetismus ten grondslag aan de scholastieke wijsbegeerte, en bleef onverdeeld heerschende tot in de 16e eeuw; sedert dien tijd werd het hoe langer hoe meer in duigen geslagen door Ramus, Patrizzi, Bacon, Descartes, en eene menigte andere philosofen.
