Patagonië

betekenis & definitie

of Magellaan’s land, het zuidelijkste gedeelte van Zuid-Amerika, bezuiden Chili en de Argentijnsche republiek, ten O. begrensd door den Atlantischen Oceaan, ten W. door de Stille Zuidzee, ten N. door den Rio-Negro, en ten Z. van het Vuurland gescheiden door de Straat van Magellaan, is omstr. 240 mijlen lang en 120 mijlen breed, beslaat eene oppervlakte van 20 a 22,000 vierk. mijlen, is in ’t noorden bewoond door de Araucanen en de Puelchen, in 't zuiden door de Tehuelchen : dit zijn de voornaamste volkeren van P., die allen den gemeenschappclijken naam dragen van Patagonen of Patagoniërs: deze menschen, wild, dapper, roofzuchtig en groot van gestalte, werden vroeger als eene soort van reuzen vermeld, die meerendeels eene lengte hadden van 10 voet en daarboven; dit was overdreven, doch de gemiddelde lengte der Patagonièrs is omstreeks 7 voet. Fn 1519 werd P. voor Spanje ontdekt door Magellaan, die eene hoogdravende beschrijving gaf van het land langs de zeeengte, welke naar hem genoemd is; juister en nauwkeuriger mededeelingen aangaande P. zijn geleverd door commodore Byron (1764), kapitein Wallis (1766), en later door de kapiteins Filzroy en King.