veldheer van Philippus en van Alexander, droeg veel bij tot het winnen van de veldslagen aan den Granicus en bij Issus, veroverde Damascus en Syrië, en was van oordeel, dat Alexander, na deze voordeelen, de schitterende voorstellen behoorde aan te nemen van Darius, die aan den macedonischen koning de hand van een zijner dochters benevens geheel Azië tot aan den Euphraat aanbood. Men kent het vermaarde antwoord, dat Alexander aan zijnen veldheer gaf, toen deze zeide: >Als ik Alexander ware zou ik het aanbod aannementoen antwoordde Alexander : -Ja, ik zou het óók aannemen, als ik Parmenion ware.” Na den slag van Arbela werd P. benoemd tot stadhouder van Medië; maar het duurde niet lang of Alexander scheen te gelooven, dat P. medeplichtig was aan eene samenzwering, zoodat hij P. ter dood liet brengen, na eerst reeds zijnen zoon Philotas, wegens verzwijging van eene aan hem bekende samenzwering, een gelijk lot te hebben doen ondergaan (329 v.
Chr.).
