(Joachim) koning van Napels, een der dapperste generaals van Napoleon 1, geb. 25 Maart 1771 te La Bastide, bij Cahors, was de zoon van een herbergier, trad 1791 in krijgsdiensten was 1794 reeds brigade-generaal. Even als Bonaparte afgedankt na 9 Thermidor, knoopte hij met dien generaal vriendschappelijke betrekking aan, trad tegelijk met hem weder in dienst, en hielp hem 13 Vendcmiaire in het verdedigen van de Conventie.
Vervolgens vergezelde hij hem als aide-de-camp en vertrouweling naar Italië en naar Egypte, onderscheidde zich bij iedere gelegenheid door voortvarende onverschrokkenheid en heldenmoed, en werd weldra bevorderd tot divisie-generaal. Den 18 Brumaire kommandeerde M. de 60 grenadiers, die den Raad der Vijfhonderd uiteen dreven; ter belooning voor die dienst benoemde Bonaparte hem tot kornmandant der Consulaire lijfwacht, en schonk hem de hand van zijne zuster Caroline (1800). Na den slag van Marengo, waarin M. het bevel voerde over dc kavallerie, werd hij benoemd tot gouverneur der Cisalpijnsche republiek, vervolgens tot gouverneur van Parijs (1804). Zoodrn het keizerrijk gesticht was (1804) ontving M. den maarschalksstaf en de waardigheid van rijksprins, en werd kort daarna benoemd tot opper-admiraal. Hij had in grootc mate deel aan het welslagen van den veldtocht in Duitschland (1805), onderscheidde zich inzonderheid bij Austerlitz, en werd beschonken met het nieuwopgerichte hertogdom Berg. In 1808 naar Spanje gezonden, bracht hij koning Karel IV tot het besluit zich naar Bayonne te begeven, en hoopte zelf op den troon van Spanje geplaatst te zullen worden; doch Napoleon gaf daartoe de voorkeur aan zijnen broeder Jozef,cn schonk aan M. den troon van Napels: 1 Aug. 1808 werd hij geproclameerd als koning der BeideStcilién, onder den naam van Joachim Napoleon; doch zijn gezag strekte zich nooit verder uit dan hel koninkrijk Napels, waar M. vreedzaam regeerde tot 1812. Toen nam hij deel aan den veldtocht naar Rusland, als opperbevelhebber der kavallerie. Toen de keizer de armee verlaten had, bestuurde M. den rampvollen terugtocht van Smolensk naar Wilna, doch keerde 1817 van Hanau naar Napels terug, pacificeerde 11 Jan. 1814 rnet de verbondene mogendheden, die hem zijnen troon lieten behouden onder voorwaarde, dat hij een napolitaansch contingent zoude leveren tegen Frankrijk; doch zoodra M. vernam, dat Napoleon van Elba teruggekeerd was, verklaarde hij zich voor hem, overweldigde Opper-Italië, en rukte tegen de Oostenrijkers op. Bij Tolentino verslagen (2 Mei -1815), verloor hij in een oogenblik zijne armee en zijnen troon. Hij vluchtte naar het zuiden van Frankrijk, en begaf zich vervolgens naar Corsica, waar hij eenige aanhangers vond, met wier hulp hij eene poging beproefde om zijn verloren koninkrijk weder te bemachtigen; doch door eenen storm van het gros zijner strijdmacht afgescheiden, werd bij nagenoeg alleen staande op het strand van Pizzo geworpen ; dadelijk gevangen genomen, werd hij op bevel van koning Ferdinand voor eenen krijgsraad gebracht, ter dood veroordeeld, en 13 Oct. 1815 gefusilleerd. Zijne weduwe Maria Annunciata Carolina, geb. 26 Maart 1782 te Ajaccio, nam den titel aan van gravin van Lipona (het anagram van Napoli, d. i. Napels), en stierf 18 Mei 1839 te Florence.(Napoleon Achille), oudste zoon van den vorige, geb. 21 Jan. 1801, emigreerde 1821 naar Noord-Amerika, en stierf 15 April 1847 als plantage-eigenaar in Jefferson-County, in Fiorida.
(Napoleon Lucien Charles, prins), tweede zoon van koning M., geb. 16 Mei 1803 te M'ilaan, kwam na de Februari-omwenteling van 1848 uit Amerika naar Frankrijk, werd herhaaldelijk tot diplomatieke zendingen gebezigd, en 25 Jan. 1852 benoemd lot senateur.
(Joachim Napoleon), zoon van den vorige, dus kleinzoon van koning M., geb. 1831, is kavallerie-officier in fransche dienst en ordonnans van keizer Napoleon III.
(de dochters van koning) zijn: Letitia Josèphe, geb. 25 April 1802, gehuwd met graaf Pepoli te Bologna; en Louise Jnlie Caroline, geb. 22 Maart 1805, gehuwd met graaf Basponi te Ravenna.
