perzisch geschiedschrijver, geb. 1433, gest. 1498 te Herat, waar hij het grootste gedeelte zijns levens in een klooster doorbracht met het schrijven van eene beroemde encyclopedie der oostersche geschiedenis, getiteld Rauzal-al-safa, d. i. De Hof der Reinheid.
De volledige tekst van dat werk verscheen in druk (7 dln. Teheran 1852—1854), en verscheidene gedeelten daarvan zijn vertaald, o. a.: in ’t Fransch door Sacy de Geschiedenis der Sassanidische koningen van Perzië, opgenomen in de »Mémoires sur les antiquités de la Perse” (Parijs 1793); in ’t Latijn door Jenisch de Geschied, der Thaherieden en der Soffarieden, onder dezen titel : Historia priorum re gum Persarum post nalum islamismum (Weenen 1792); in 't Latijn door Frederik Wilken de Geschiedenis der Samanieden (Góttingen 1808) en die der Gaznevieden (1832); in 't Fransch door Frémery de Gesch. van Gengis-khan, opgenomen in deel V der »Notices et Extraits”, en door Jourdain (in deel IX der «Notices") de Histoire des Ismaéliens de Perse ou Assassins.
