beroemd Romein, zoon van Marcus Junius en van Tarquinia, de tweede dochter van den romeinschen koning Tarquinius den Oude. Nog jong zijnde toen zijn vader en zijn broeder op last van Tarquinius den Trotsche werden omgebragt, en een gelijk lot voor zich zelven duchtende, hield B. zich gedurende verscheidene jaren alsof hij wezenloos (idioot, half-gek) was.
Tarquinius begreep, dat zulk een ongelukkig wezen (om zijne voorgewende onnoozelheid Brutus bijgenaamd) nimmer aanspraak zou maken op den troon ; en zoodoende bleef B. gespaard, en loerde heimelijk op eene gunstige gelegenheid om het bloed zijns vaders en broeders te wreken. Na de schandelijke onteering van Lucretia door Sextus Tarquinius, wierp B. het zoo lang gedragene masker af, spoorde het volk aan tot een algemeenen opstand, verklaarde de koninklijke familie vervallen van den troon (509 v. Chr.) en riep de republiek uit. Hij werd dadelijk tot eersten Consul benoemd; en Coliatinus, de man van Lucretia, werd hem als ambtgenoot toegevoegd.Zijn strenge pligtbesef deed hem zijn vaderlijk gevoel overwinnen, toen zijne eigene zonen te regt stonden als medepligtig aan eene zamenzwering, om het koningschap te herstellen en Tarquinius weder op den troon te brengen; hij sprak zelf het doodvonnis tegen hen uit. Eenige maanden later kwam B. om het leven in een tweegevecht met Aruns, den zoon van Tarquinius, die echter door B. insgelijks doodelijk werd getroffen.
