6e rechter over Israèl (1243—1237 v. Chr.), was een zoon van Gilead, en verloste zijn volk van het juk der Ammonieten.
Op het oogenblik, waarop hij den beslissenden veldslag ging slaan tegen de Ammonieten, zegt de bijbelsche legende, deed hij de gelofte aan God, dat hij, zoo hij als overwinnaar uit den strijd mocht treden, aan den Heer het eerste levende wezen zou offeren, hetwelk hij ontmoeten zou bij zijn wederkeeren naar zijn huis. Hij bevocht de overwinning; en de eerste, die hij bij zijne tehuiskomst ontmoette, was zijne eenige dochter, die dan ook, daar hij zijn woord aan God gestand wilde doen al bloedde zijn vaderhart eronder, aan den Heer offerde. Deze legende schijnt slechts eene andere lezing op de uit dezelfde eeuw (doch iets vroeger) dagteekenende geschiedenis van Agamemnon en Iphianassa. Het rechterschap van J. is in het O. T. beschreven in hoofdst. 11 en 12 van het boek der Richteren. In hét N. T. wordt J.'s naam genoemd Hebr. 11 : 32.
