bijgenaamd Clopinel, omdat hij kreupel was, fratisch dichter, geb. omstr. 1260 te Meung uit aanzienlijke ouders, gest. omstr. 1320 te Parijs. Hij leverde, op verlangen van Filips den Schoone, een vervolg op den Roman de la Rosé van Guillaume de Lorris (beste editie die van Méon, 4 dln.
Parijs 1814). Vele vijanden maakte hij zich door de al te vrije manier, waarop hij zich menigmaal durfde uitlaten over de priesters en over de vrouwen. Zijne vereerders gaven hem den eernaam van Père de l’éloquence.
