vader van Abdon (den rechter in Israël); Richt. 12: 13, 15.
H., bijgenaamd de Oude joodsch geleerde en rabbi te Jeruzalem, geboortig uit Babylonie, was Pharizeèr en het hoofd eener vermaarde school, die met warmte de geloofwaardigheid der mondelinge overleveringen verdedigde tegen de school van Schammai, die leerde, dat het geloof alleen gegrond moet zijn op de Schrift. Hij leefde van 110 v. Chr. tot 10 na Chr. Zijne critischexegetische en paleographische aanmerkingen op het O. T. zijn later (als Masora, d. i. Overlevering) bijeengebracht.
H., bijgenaamd de Heilige, voorzitter van het Sanhedrin te Jeruzalem, anno 30 v. Chr. vervaardigde een manuscript van den Bijbel, waarvan slechts afschriften uit de 12e eeuw tot ons gekomen zijn.
H., bijgenaamd de Prins, achterkleinzoon van den heiligen Judas, bracht onder de Joden het gebruik in zwang, om de jaartelling aan te vangen van de schepping der wereld. Hij stierf omstr. 340 na Chr.
