van Nettesheim, een in alle faculteiten uitstekend akademie-leeraar, die aan groote geleerdheid eenen helderen geest paarde, geneigd tot satire en bezield met eene zucht tot kwakzalverij. Door zijn lastig humeur had hij een zeer bewogen levensloop, en veranderde dikwijls van woonplaats.
Hij gaf achtereenvolgend onderwijs te Dole, Londen, Keulen, Parijs, Turijn, Metz, Freiburg. Uit Dole en Keulen, waar hij lessen gaf in de theologie, had hij het veld moeten ruimen voor de monniken, die, ongenadig door hem geveterd, vuur en vlam tegen hem spuwden. Van daar naar Italië vertrokken, stond hij in krijgsdienst onder Maximiliaan I. Als doctor in de regten en in de medicijnen hield hij vervolgens voorlezingen te Pavia. Daarna bekleedde hij het ambt van syndicus te Metz, doch werd van daar verdreven (1520) omdat hij het gewaagd had als verdediger op te treden voor eene tooverheks. Nu vestigde hij zich 1524 als geneesheer te Lyon, en werd kort daarop aangesteld als lijfarts bij Loiuse van Savooije, moeder van Frans I. Door deze Vorstin, omdat hij haar beleedigd had, uit Frankrijk weggejaagd, wendde hij zich tot Margaretha, landvoogdes der Nederlanden, die hem welwillend ontving. Tijdens zijn verblijf in ons land, maakte hij zich grooten naam door zijn boek >0ver de ongewisheid en de nietigheid van der menschen weten” (Keulen 1527). Wegens.dit boek echter aan nieuwe vervolgingen blootstaande, keerde hij terug naar Frankrijk, waar hij in de gevangenis werd geworpen; doch kort daarna weder op vrije voeten gesteld, stierf hij in een hospitaal te Grenoble in 1534 of 1535. Zijne komplete werken verschenen te Lyon in 2 dln. (1550), en te Leyden in 1560 en 1600.
