of Faliero, oud en aanzienlijk venetiaansch geslacht, dat aan de republiek drie dogen heeft geschonken; de beroemdste van de drie was F. (Marino), geb. 1278, die evenzeer uitblonk als krijgsman en als staatsman, en 76 jaren oud was toen hij in 1354 tot de waardigheid van doge of hertog werd verheven. Hij had eene jonge, schoone vrouw, en was in het overdrevene jaloersch.
Een jong patriciër, Michael Steno, een der voornaamste leden van den senaat, schreef op den muur van het hertogelijk paleis deze beleedigende woorden: ,,Marino, de man van de schoonste der vrouwen; zij heeft zich reeds aan een ander gegeven, en toch houdt hij haar.” Woedend over zulk eenen smaad, deed Marino F. deswege eene aanklacht bij den senaat, waarop Steno werd veroordeeld tot twee maanden gevangenis en een jaar ballingschap. Dit vonnis was veel te zacht in de oogen van den beleedigd.m F., die nu het plan opvatte om al de patriciërs, en wel in de eerste plaats al de leden van den senaat, om het leven te laten brengen. Tot dat einde smeedde hij met ondergeschikte lieden eene samenzwering, die echter ontdekt werd, waarop F. met zijne medeplichtigen in hechtenis werd genomen, des avonds vóór den dag, waarop zijn plan volvoerd zoude worden. Hij werd daarop 17 April 1355 op den trap van zijn paleis ter dood gebracht.
