of Edrissieden, mahomedaansche dynastie, die in Fez en geheel Maghreb regeerde van 785 tot 919, toen de Fatimieten zich meester maakten van geheel Noord-Afrika. De vorsten uit deze dynastie zijn:
Edris I (785—793); zie het art. EDRIS hierboven;
Edris II (793—828), die Fez stichtte in 807;
Mohammed I;
Ali;
Jahia of Yahia I en II;
Ali II en Jahia III, onder wier regeering de dynastie der E. in verval begon te komen;
en eindelijk Jahia IV (905—919), die, verslagen door een leger van Obeid Allah, eersten fatimitischen kalif, vervolgens uit zijne hoofdstad verdreven werd 919, en 944 in groote ellende stierf. Met dezen vorst moet de dynastie der E. geacht worden eigenlijk te hebben opgehouden. Intusschen zien wij nog een van Jahia's bloedverwanten, ril. Hassan I, in 922 Fez veroveren; doch deze Hassan sneuvelde reeds 925. Kassem-al-Kenoen bood nog eenigen tijd (932 —-949) het hoofd aan de Fatimieten. Zijn zoon Achmed stelde zich onder de bescherming der Ommiaden, en nam de wijk naar Spanje, waar hij sneuvelde in den strijd tegen de Christenen (960). Hassan II, de laatste der E., te gelijk door de Fatimieten cn de Omrniaden vervolgd, werd door deze laatsten overwonnen, en gevankelijk opgebracht naar Cordova, waar hij (984) ter dood gebracht werd.
