dorp met 700 inw. op het zeeuwsche eiland Walcheren, derdehalf uur gaans benoordw. Middelburg, was voorheen eene stad, en een der oudste steden van het eiland; dicht bij D., aan den voet der duinen, vindt men nog overblijfselen van een Nehalennia-tempel.
Jn 1687 ontdekte men op het strand bij D. een geheel kerkhof, meteen aantal kisten, waarin lijken lagen. Meer oostelijk, ongeveer een half uur gaans van D., vond men in 1747 onder den grond verscheidene houten huizen van de oudste bewoners van Zeeland, en iels verder al weder een aantal lijkkisten. Sedert werden van tijd tot tijd lijkkisten hier en daar uit de duinen opgegraven, en in 1817 vond men op nieuw eene oude begraafplaats, met een 40-tal groote kisten, die, even als de daarin liggende geraamten, geheel vergaan waren. In de twisten tusschen Margareta van Beieren en haren zoon graaf Willem V (14e eeuw) speelde de stad D. mede eene voorname rol. In de 15e eeuw kwam D., met de daarbij behoorende heerlijkheid, aan het huis van Burgundiè, en werd later bij executie verkocht aan Filips II, koning van Spanje, wiens bezit ophield met het einde der spaansche overheersching.
