oud fransch geslacht, afkomstig uit Artois, droeg den naam van C. naar het dorpje Créqui, nabij Fruges (dept. Pas-de-Calais).
Dit geslacht klimt op tot in de 9de eeuw, en heeft zich in eene menigte takken gesplitst, die vele uitstekende personen hebben voortgebragt. De oudste tak, die der Sires de Créqui, smolt 1543 ineen met het geslacht Blanchefort, waaruit de hertogen van Créqui en de prinsen van Poix zijn voortgesproten. Onder de doorluchtigste leden van dit geslacht zullen wij de volgende noemen:(Jacques de),bijgenaamd de Heilig, in de geschiedenis bekend onder den naam van maarschalk van Guyenne, had het bevel over het leger van Jan zonder Vrees, hertog van Burgundié, tegen de in opstand zijnde Luikenaars (1408); werd 1413 benoemd tot luitenant-generaal in Guyenne, bestreed aanvankelijk met goed gevolg de pogingen der Engelschen, maar werd te Bordeaux gevangen genomen. Uit 's vijands handen ontsnapt, woonde hij den slag van Azincourt bij (1415), werd andermaal gevangen genomen en nu ter dood gebragt.
(Charles de), prins van Poix, gouverneur van Dauphiné, pair en maarschalk van Frankrijk, versloeg de spaansche troepen in het gevecht aan den Tessino, in 1636, en sneuvelde voor het fort van Bremen in Piëmont (1638), 60 jaren oud zijnde. Hij had achtereenvolgend de twee dochters gehuwd van den hertog van Lesdiguières, Madeleine en Francisca de Bonne. Een zijner zonen, Frans de Bonne de Créqui, hertog van Lesdiguières, werd ook maarschalk van Frankrijk, diende met roem onder Lodewijk XIV in de veldtogten van Vlaanderen, den Elzas en Lotharingen (van 1667—1678), maar werd te Consarbruck geslagen (1675); hij nam Luxemburg in (1684). Zijn zoon Frans sneuvelde te Luzzara in 1702.
(markiezin van), geb. Renée-Caroline de Froulay, eene wegens haar vernuft beroemde vrouw, geb. 1714, gest. 1803, huwde 1737 met den markies de Créqui, Iuitenant-gcneraal, dien zij 1741 verloor. Hare salons waren lang de verzamelplaats van de aanzienlijkste personen; hierdoor is men op het denkbeeld gekomen, onder den titel van Souvenirs de la marquise de Créqui (9 dln. 1834—36), gedenkschriften uit te geven, die het werk zijn van Courchant en dus niet van de markiezin. E. Fournier gaf in 1856 de echte brieven van de markiezin in het licht.
