romeinsch keizer, was de zoon van een dacischen boer, en begon zijne loopbaan als gemeen soldaat. Hij maakte zooveel bevordering onder keizer Galerius, zijn landgenoot, dat deze hem eindelijk medebestuurder des rijks maakte (307); L. werd aangesteld als bewindvoerder over Pannonië en Rhetië.
Na zich van verscheidene medestanders naar het gezag ontdaan te hebben, bleef L. met Constantijn alleen meester van het rijk (312), en regeerde over het Oosten; maar reeds spoedig ontbrandde de oorlog tusschen de beide vorsten, en in weerwil van zijne dapperheid, werd L. overwonnen bij Cibalis en bij Adrianopel (315), en sloot eenen voor zich zeer onvoordeeligen vrede. Minder gelukkig nog in een tweeden oorlog, werd L. verslagen bij Chrysopolis (323), vluchtte naar Nicodemië, [en viel in handen van Constantijn, die hem naar Thessalonica verbande, en hem vervolgens liet wurgen (324). Afwisselend was L. nu eens vóór dan weder tegen de Christenen.
