uit Soli in Cilicië, geb. omstreeks 270 v. Chr., was sterrekundige en dichter, en leefde aan het hof van den macedonischen koning Antigonus Gonatus.
Hij was een tijdgenoot van Theocritus, en beschreef het sterrekundige stelsel van zijnen tijd in een grieksch leerdicht, getiteld Phenomena; dit dichtstuk is in latijnsche verzen vertaald door Cicero, Germanicus en Aviënus; er zijn Commentariën op gemaakt door Hipparius, Eratosthenes en Theon. Paulus zinspeelde op dit leerdicht toen hij te Athene op het Areopagus-plein eene leerrede hield voor het volk (Hand. 17 : 28). De door de ouden geleverde vertalingen van Aratus zijn bijeengebragt door Hugo de Groot onder den titel van Syntagma Arateorum (Leyden 1600).
