of Anam, ook wel Vietnam genaamd, met de hoofdstad Hué, zijnde de residentie des ko-: nings, een rijk, dat het oostelijk gedeelte vormt van het grooteachter-indischeschiereiland ; A.wordtten noorden door China begrensd, ten westen door het land der Laos en door Siam, ten zuiden door de zee en ten oosten door de golf van Tongking; het beslaat eene grondsoppervlakle van 9800 vierk. mijlen, telt eene bevolking van omstreeks 15 millioen zielen, en bestaat uit de koningrijken Tongking, CochinChina en Cambodja. Twee bergketenen, een aan de westergrens, de andere in hel midden des rijks, uitgaande van China, loopen door hot land.
De voornaamste rivier is de Mokong of Mcnam; hij loopt in eene zuidwaarlsche rigting, en vormt bij zijne uitwatering in de Chinesche Zee eene groote delta. Het door de zeewinden getemperde klimaat is aangenaam en gunstig voor de vruchtbaarheid van den grond. Ouder den rijkdom der velerhande voortbrengselen ontmoeten wij uit het delfstoffelijk rijk: goud, zilver, koper, ijzer en tin ; uit het plantenrijk: behalve allerlei zuidcrvruchten en vele edele hout soorten, kaneel, peper, rijst, katoen, mais en yamswortel; uit het dierenrijk : olifanten, rhinocerossen, bizam-dieren, buffels, tijgers, paarden, zijderupsen. De bewoners, Annamiten of Annamezen genoemd, meest behoorende tot het mongoolsche ras, splitsen zich in verschillende stammen, zijn klein van gestalte, goedig van aard, opgeruimd van humeur, en belijden deels de godsdienst van Confucius, deels die van Tao, deels het Buddhaismus. De in 1847 aan het bewind gekomene koning heet Tuduc; en de regeringsvorm is geschoeid op de leest der chinesche, zooals overigens ook in nijverheid, koophandel en algemeen verkeer de chinesche invloed zich schier uitsluitend doet gelden. De voornaamste koopsteden zijn: Kangkoa, Saigoen,Nathrang,Phuyen, Quinhone, Faifo.Hué en Kecho. Het betrekkelijk vrij aanzienlijke getal roomsch-katholieke Christenen in Annam stond sedert 1834 aanhoudend bloot aan hevige vervolgingen; vandaar vertoogen van Spanje en Frankrijk, w'aaraan echter geen gehoor werd gegeven, totdat omstreeks 1861 eene Iran sch-spaansche vloot de Annamezen ging tuchtigen, met dat gevolg, dat 5 Junij 1862 tusschen Frankrijken Spanje eenerzijds en Annam andererzijds een traktaat van vrede en vriendschap werd gesloten, waarvan deralificatièn eerst 14 April 1863 te Hué werden uitgewisseld, hetgeen welligt nog langer zou vertraagd zijn, iudien niet middelerwijl de in Annam uitgebroken opstand (op heimelijken last des konings bewerkt, om geen uitvoering te geven aan het gesloten verdrag) door de fransch-spaansche vloot onderdrukt ware, waarna de annamitische koning begreep niet langer te kunnen dralen, en nu ratificeerde hij het traktaat, waarbij aan de onderdanen van Frankrijk en Spanje volkomene vrijheid werd toegestaan, om de christelijke godsdienst in Annam te belijden en te prediken, om handel te drijven in de drie havens Toerane, Balat en Kwang-an; behalve nog eenige verdere concessiën,werden daarbij tevensaan Frankrijk afgestaan de drie provinciën Bjen-Hoa, Zjia-Dinh en Dinh-Tuong (Mitto), benevens het eiland PuloCondor; verbindende de koning van Annam zich wijders om, ter vergoeding van de gemaakte oorlogskosten, aan Frankrijk en Spanje gezamentlijk te betalen viermaal honderd duizend dollars jaarlijks, tien jaren achtereen, dus in het geheel eene schadevergoeding van vier millioen dollars. Het geheele traktaat is opgenomen inden Moniteur (Journal olficiel de 1'Empire Francais) van 16 Julij 1863.
