arabisch wijsgeer uit de 10e eeuw, geb. te Farab, eene stad in Transoxiana, waaraan hij zijnen naam ontleende, gest. 950, had alle wetenschappen en alle kunsten grondig beoefend, en werd de tweede stichter van het vernuft genoemd. Zijne welsprekendheid, zijne bekwaamheid in de muziek en dichtkunde verwierven hem de achting van den syrischen sultan Seif-ed-Daulah, die hem aan zijn hof wilde verbinden; maar A. wees die eer van de hand, vertrok, en werd in een bosch in Syrië door roovers omgebragt.
Volgens eene andere lezing bragt hij het grootste gedeelte van zijn leven aan het Syrische hof door, met een jaargeld van den sultan. Hij was een der eersten, die de kennis van Aristoteles onder de Arabieren verspreidde. Zijne voornaamste werken zijn eene Encyclopedie, waarvan het manuscript zich in het Escuriaal bevindt, en eene Verhandeling over muziek. In 1638 verschenen te Parijs zijne Opuscula varia in het licht.
