In 1849 werd door Prof. Simpson te Edinburg C. in de chirurgische praktijk ingevoerd en heeft zich sedert weten staande te houden, ofschoon de toepassing ervan niet geheel zonder gevaar is.
Om de verdoovende werking van het C. te verkrijgen, wordt het uitsluitend in den vorm van inademingen toegepast. Men giet C. op een daartoe bestemd kapje, in geval van nood op een zakdoek of een propje watten, houdt dit op of onder den neus van den zieke, en laat regelmatig en diep inademen. Het veroorzaakt in het eerst branden inden mond en keel, ook wel hoesten en een lichte beklemdheid. Zeer spoedig evenwel krijgt de gechloroformiseerde een aangenaam gevoel; hij hoort klanken en ruischen in de ooren; de gedachten jagen in wilde vlucht; hij voelt zich prettig en licht; de omgeving neemt bij den patiënt in dit tijdperk een sterke lichamelijke en geestelijke onrust waar (excitatiestadium); vooral bij alcoholisten zijn deze verschijnselen sterk ontwikkeld en duren zij zeer lang. Allengs verminderen deze verschijnselen; de zieke wordt rustiger, de ademhaling langzamer; alle lichaamsdeelen worden slap; het bewustzijn verdwijnt, de zieke is nu geheel gevoelloos. Wordt de chloroforminademing langer voortgezet, dan kan de ademhaling geheel stilstaan en zelfs de hartwerking ophouden, zoodat de gechloroformeerde sterft. Bij het ontwaken komen het bewustzijn en de werking der zintuigen slechts geleidelijk weer terug.
