pappen, zijn meer en meer verdrongen door het Priesnitz’ verband. Somtijds echter is de pap, die een gelijkmatige, hooge temperatuur behoudt, den lijder aangenamer.
Dan koke men een pap uit wittebrood, lijnmeel, stijfsel, rijst, enz. en legge deze in een zakje op de aangedane plaats. Daar zulke pappen licht zuur worden, moet men ze dikwijls versch koken. Indien onder de pap op de huid blaasjes ontstaan, dan werkt de pap te prikkelend en moet er een poos mede opgehouden worden. Door zulke omslagen wil men óf zooals bij beginnende abscessen ettering bevorderen, óf verdeeling bewerken. Men make de pap niet te heet; zij moet steeds door den patiënt goed op de huid verdragen worden; voor beoordeeling van den warmtegraad moet men haar op den rug van de hand plaatsen.
