Coecum. De dunne darm mondt zijdelings uit in den dikken darm; onder die uitmonding bevindt zich een blind eindigende zak, blinde darm geheeten. Deze heeft naar onder een veel dunner verlengsel, het wormvormig aanhangsel (processus vermiformis, appendix). Dit gedeelte heeft een zeer nauwe holte, die bij ontsteking zeer gemakkelijk verstopt raakt, zoodat een absces gevormd kan worden.
Dit aanhangsel, dat uit een ziektekundig oogpunt van meer belang is, dan de eigenlijke blinde darm, heeft een zeer wisselende lengte (2—22 c.M.); de uitmonding in den blinden darm wordt na het 2e jaar steeds nauwer en is na het 30e jaar meestal gesloten.De meest belangrijke ziekte van dit gedeelte van den darm is de ontsteking van het wormvormig aanhangsel en zijn omgeving, meestal aangeduid met den Hollandschen naam: Blindedarmontsteking, of den Latijnschen: Appendicitis; vroeger sprak men wel van Typhlitis en Perityphlitis.
Deze aandoening komt zeer veelvuldig voor. Zij kan plotseling beginnen, of na een periode van onwelzijn en stoelverstopping. Het eerste verschijnsel is meestal een min of meer hevige pijn in de rechterzijde van den buik; bij druk eveneens pijn op een punt gelegen in het midden tusschen den navel en de bovenste punt van het darmbeen (Punt van Mac Burney). De buikspieren zijn aan deze zijde meestal meer gespannen, ten einde het ontstoken deel beter tegen geweld van buiten te kunnen beschermen (défense musculaire). Meestal is de temperatuur verhoogd; dikwijls bestaat opzetting van den buik en braken.
Het verloop is zeer verschillend. Soms gaat de aanval na eenige uren of dagen geheel voorbij; in andere gevallen wordt een absces gevormd of ontstaat een opening in den wand van den appendix, en dientengevolge algemeene etterige buikvliesontsteking. Dikwijls komt herhaling van den aanval voor.
De behandeling bestaat in goedaardige gevallen in bedrust, ijs op den buik, dieet en opium; is er binnen de 2 maal 24 uur geen verbetering door den geneesheer te constateeren, dan is onmiddellijke operatie gewenscht en in vele gevallen noodzakelijk. Bij herhaling der aanvallen opereert men liefst a froid, d.w.z. in het vrije tijdperk tusschen twee aanvallen. De operatie bestaat dan in het wegnemen van het aanhangsel.
