Latijn: Salix viminalis. Het symbool van rouw en verdriet. De neerhangende takken symboliseren de tranenstroom die in de aarde verdwijnt. Voor de Germanen was de wilg het symbool van de dood. In de onderwereld waren uitgestrekte wilgenbossen.
In Hamlet van William Shakespeare verdrinkt Ophelia daar waar het grijze lover van een wilgenboom zich in het water weerspiegelt. Een knoop in een wilgentak leggen was voldoende om iemand te laten sterven. Dit noemde men 'doodknopen'; wie zo'n knoop losmaakte stierf zelf. De treurwilg werd vroeger geplant bij graven opdat de geesten in de laaghangende takken konden schuilen.
