Horen

betekenis & definitie

v., hear(r)e; (vernemen), fornimme; verkeerd —, jin forhearre; zich laten —, azem jaen, lonte jaen, lûd jaen ût ’e hoeke komme; iets opzettelijk niet —, earne oerhinne harkje; er niets van willen —, der gjin praet fan hearre meije; het laat zich —, it harket goed; er niet van gehoord hebben, der gjin lûd fan heard hawwe; (van een dominee, met het oog op een beroep), doomnyharkje, -hearre.