Onderdeel dat de omwentelingen van de motor via verschillende overbrengingsverhoudingen doorgeeft aan de aangedreven wielen.
Een Formule 1 -auto heeft acht versnellingen, én een achteruit. Die versnellingen worden semi-automatisch bediend, dus met flippers achter het stuur in plaats van met een versnellingspook. De koppeling, die ook op het stuur zit, wordt alleen gebruikt bij het wegrijden. Tot zover niets nieuws: een beetje sportwagen heeft dit ook allemaal. Het vernuftige van een Formule 1-versnellingsbak is de seamless shift, ofwel de naadloze overschakeling. Hierdoor zit er nauwelijks tijd tussen het schakelen.
Om dit te kunnen zet de versnellingsbak de volgende versnelling alvast klaar voordat er daadwerkelijk overgeschakeld wordt. Vanwege de enorme kracht die de versnellingsbak te verduren krijgt, wordt het koppel van de motor op de volgende versnelling niet ineens, maar geleidelijk ingevoerd zodat er geen gigantische vibraties in de versnellingsbak optreden. Hiervoor moet de coureur in overleg met zijn engineer een gearsync doen. Dit is een rondje waarin alle versnellingen doorgelopen worden. De elektronica in de ECU zorgt er vervolgens voor dat de ontsteking van de motor op het juiste moment even inhoudt, zodat de versnellingen op elkaar zijn afgestemd. Problemen kunnen optreden waarmee een coureur te hard over een kerb of hobbel rijdt of wielspin heeft. Hierdoor raakt de elektronica dusdanig in de war dat de versnellingsbak kapot kan gaan.