Racetalent wordt vaak van vader op zoon doorgegeven.
In de Formule 1-annalen kom je soms meerdere keren dezelfde achternaam tegen. Fittipaldi bijvoorbeeld, dat zijn er vier. Emerson werd tweemaal wereldkampioen, zijn broer Wilson was minder succesvol. Diens zoon Christian was getalenteerd maar had veel pech, terwijl Pietro Fittipaldi, een kleinzoon van Emerson, maar niet de zoon van Christian, in 2020 twee onopvallende invalbeurten had. Brabham, ook zo’n racedynastie. Pater familias Jack Brabham werd driemaal wereldkampioen, waarvan één keer in een door hemzelf ontworpen auto.
Zijn zoon David kwam vooral in het nieuws omdat hij in 1990 voor datzelfde Brabham-team reed, al had zijn vader daar toen al niets meer mee van doen. Davids broer Gary is in Formule 1 -kringen volledig vergeten. Enerzijds omdat zijn Formule 1-cv slechts bestaat uit twee vergeefse kwalificatiepogingen, maar vooral omdat hij tot tweemaal toe is veroordeeld wegens pedofilie.
De Winkelhocks zijn ook goed vertegenwoordigd. Vader Manfred reed in de jaren tachtig 47 Grands Prix. Zijn broer Joachim kwam minder ver: na zich zeven keer niet te hebben gekwalificeerd gaf hij het op. Manfreds zoon Markus kwam evenmin erg ver, maar trok wel bekijks. In zijn enige Grand Prix, die van Europa in 2007, reed hij door een gelukkige samenloop van omstandigheden een paar rondjes aan de leiding.
De achternaam die in de Formule 1-archieven het meest voorkomt is Taylor. Mike, Dennis, Trevor, John en Henry Taylor reden allemaal Formule 1. Ze zijn geen familie van elkaar.