Vermogen, topsnelheid, acceleratie en remkracht van een Formule 1-auto.
Een Formule 1 -motor haalt bijna duizend pk uit een motor van 1,6 liter. De hoogst gemeten topsnelheid tijdens een Grand Prix staat op 372 kilometer per uur, op naam van Valtteri Bottas tijdens de Grand Prix van Mexico in 2016. Indycars tikken op sommige ovals de 380 kilometer per uur aan. Toch zijn de Indycars veel minder snel dan Formule 1-auto’s. Het enige circuit waar beide klassen in actie komen is het Circuit of the America’s in Texas. De Indycars haalden in een rondje een gemiddelde snelheid van 186 kilometer per uur, de Formule 1-coureurs deden er dankzij hun gemiddelde snelheid van 206 kilometer per uur bijna zestien tellen minder over.
Als het op acceleratie aankomt, spant de Formule 1 de kroon. Zij sprinten in 2,6 seconde van nul naar honderd. Indrukwekkend, maar er is nog een beter voorbeeld van de prestaties van deze auto’s. De remmen van een Formule 1-auto zijn beter dan van welk ander voertuig ter wereld. Om van honderd kilometer per uur tot volledige stilstand te komen heeft hij 15 meter asfalt nodig. Ter vergelijking: een Porsche 911 GT2 RS legt bij die snelheid bijna de dubbele afstand af voor hij stilstaat.
Bij een snelheid van 200 kilometer per uur kan een coureur binnen drie seconden tot volledige stilstand komen. Rijdt hij driehonderd kilometer per uur, dan duurt het minder dan vier seconden.