Vijfvoudig wereldkampioen die met kop en schouders boven zijn tijdgenoten uitstak.
Geboren: 24 juni 1911, overleden 17 juli 1995 Actief: 1950-1958 Overwinningen: 24
Wereldkampioen: 1951,1954,1955,1956,1957
Lange tijd was Juan Manuel Fangio de absolute recordhouder van de Formule 1. De Argentijn was zonder twijfel de beste coureur van zijn tijd en had nog veel meer records kunnen breken als hij niet pas op zijn 38ste zijn Formule 1-debuut had gemaakt.
Fangio is in de jaren vijftig de meetlat waarlangs alle andere coureurs gelegd worden. Een deel van zijn succes kan worden verklaard door het feit dat Fangio niet wars is van opportunisme. Waar andere coureurs vaak trouw blijven aan merken uit hun geboorteland, kiest Fangio voor het beste team van dat moment. In 1951, het jaar van zijn eerste wereldtitel, is dat Alfa Romeo, dat zich aan het eind van dat jaar terugtrekt uit het WK. Fangio zit zonder team en rijdt in 1952 wat onofficiële Grands Prix voor wie hem hebben wilde, maar heeft dat jaar een zwaar ongeluk in Monza. Pas in 1953 is hij weer de oude.
Fangio gaat rijden voor Maserati, maar moet de wereldtitel laten aan Ferrari-coureur Ascari. Ook in 1954 rijdt hij voor Maserati, maar waarmee Mercedes halverwege dat jaar zijn opwachting maakt, stapt hij over en wordt voor de tweede maal wereldkampioen. Hij herhaalt die prestatie in 1955, mede dankzij een streng fitnessregime dat hem in staat stelt zijn jongere concurrenten de baas te blijven. Zijn laatste twee wereldtitels haalt hij bij Ferrari (1956) en Maserati (1957).