Formule 1

Mischa Bijenhof (2022)

Gepubliceerd op 13-04-2021

Aerodynamica

betekenis & definitie

De wijze waarop lucht om een voorwerp heen beweegt. De wetenschap van aerodynamica wordt gebruikt om voorwerpen sneller door de lucht te laten bewegen, te laten opstijgen of dat juist te voorkomen.

De studie naar het gedrag van luchtstromen is al eeuwenoud. Al aan het eind van de vijftiende eeuw tekende Leonardo da Vinci een vliegtuig dat weliswaar niet goed werkte, maar wel bewijst dat het begrip van opwaartse en neerwaartse krachten veel ouder is dan het eerste bouwsel waarmee daadwerkelijk werd gevlogen. Dat lukte pas in 1903. Bij de ontwikkeling van voertuigen, en racewagens in het bijzonder, beperkte de rol van aerodynamica zich aanvankelijk tot het verlagen van de luchtweerstand. Al rond 1915 kregen de auto’s die op de Amerikaanse Indianapolis Motor Speedway rondreden een steeds vloeiender vorm om zo een lagere luchtweerstand en daardoor een hogere topsnelheid te verkrijgen.

Pas in de jaren zeventig ontdekten ontwerpers een andere toepassing van aerodynamica. Waar De Vinci al ruwweg begreep hoe de vleugels van een vliegtuig kunnen zorgen voor opwaartse kracht, introduceerde Lotus-ontwerper Colin Chapman eind jaren zestig omgekeerde vleugelprofielen op zijn Formule 1-auto’s om het tegenovergestelde effect te bereiken. De vleugels, aanvankelijk windgeleiders genoemd, drukten de auto’s op de grond. Ook van Chapmans hand is ground-effect. Door de luchtstroom onder de auto te versnellen middels taps toelopende luchtkanalen en de zijkanten met kunststof strips af te sluiten, werd een vacuüm gecreëerd dat de auto’s aan het wegdek vastzoog, zonder de bijkomende hogere luchtweerstand van traditionele vleugels. Toen ground-effect in 1983 om veiligheidsredenen werd verboden, keerden de vleugels terug.