In januari 1999 werd Raymond van Barneveld, postbode te Den Haag, voor de tweede keer wereldkampioen darten. Anders dan de eerste keer werd hij ditmaal op de voet gevolgd door de Nederlandse media. Gevolg: dartsgekte en Van Barneveld op slag een Bekende Nederlander (en postbode-af, want prof). Van Barneveld, bijgenaamd ‘Barney’, bleef vrijwel voortdurend in het nieuws, in juni 1999 omdat hij het opnam tegen dartmachines — een woord dat niet eerder in het Nederlands bestond. De machines — ook dartrobots of dart-o-maten genoemd — waren gebouwd door studenten van de faculteit werktuigbouwkunde van de TU Delft.
Er waren achttien verschillende machines. Winnaar: de dartmachine van Vital van Reeven, Martijn van Os en Evert van der Plassche. ‘De dartmachine van de winnaars leek nog het meest op een mechanische kruisboog. Pijltjes werden vanaf een plankje met een touw gelanceerd. Een laserstraal bepaalde de richting’, aldus het ANP op 10 juni.
Volgens de ene krant was Barney niet erg teleurgesteld over zijn verlies: ‘Ik heb hier van iets unieks verloren, daar schaam ik me niet voor.’ Maar volgens een andere krant verliet hij beduusd het podium. ‘Ik wist totaal niet wat ik hier moest verwachten. Verliezen is nooit leuk. Bij alles wat ik doe, wil ik winnen. Zelfs met ganzenborden. Maar als ik dan toch moet verliezen dan liever van zo’n apparaat.’
Vervolgens had Barney nog een vraag aan de studenten: of ze niet een handtekeningenmachine voor hem konden maken. Want sinds januari had hij bijna 90.000 visitekaartjes met zelfgeschreven handtekeningen uitgedeeld.
Vergelijk plagiaatcontrolemachine.
