Samen met anderen via internet iets kopen kan als voordeel hebben dat je bij de verkoper een flinke korting kunt bedingen. Dit wordt co-buying, co-shoppen of co-shopping genoemd. Co-buying debuteerde op 1 januari 2000 in het tijdschrift Quote, co-shoppen volgde pas in oktober en wordt minder vaak gebruikt. Men spreekt ook wel van samenwinkelen.
Het idee is afkomstig van de Zweedse internetgoeroe Johan Staël von Holstein. Die richtte, in Amsterdam, het bedrijfje Letsbuyit op. Later volgden andere bedrijven.
De leveranciers waren niet enthousiast. ‘We kijken wel naar co-buying’, vertelde een handelaar op 7 juli in het bouwtijdschrift Cobouw, ‘maar zijn daar heel voorzichtig in. Als je met de complete branche de leveranciers gaat afknijpen, snijd je jezelf uiteindelijk ook in de vingers.’
Een Duitse rechter vond het principe zelfs onrechtmatig. ‘Een rechtbank in Keulen’, aldus het ANP op 12 oktober, ‘heeft donderdag het internetbedrijf PrimusOnline verboden surfers te laten “co-shoppen”. Bij dit “samenwinkelen” krijgen internet-gebruikers korting als ze in groepen producten kopen op internet. Volgens de rechters in Keulen is dit een “overdreven lokmethode”.’
