Het begrip voorzorgsbeginsel komt voort uit een in februari 2000 goedgekeurde mededeling van de Europese Commissie waarin het begrip werd gedefinieerd en werd aangegeven hoe het toegepast zou moeten worden.
Het voorzorgsbeginsel staat uitgewerkt in artikel 191 van het Verdrag inzake de werking van de Europese Unie (VWEU). Het heeft betrekking op een benadering van risicobeheer. Hierbij mag een bepaald beleid of een bepaalde handeling niet worden nagestreefd indien de mogelijkheid bestaat dat dit beleid of deze handeling schade veroorzaakt aan bevolking of milieu en indien er nog geen wetenschappelijke consensus over de kwestie bestaat. Zodra er meer wetenschappelijke informatie beschikbaar is, moet de situatie opnieuw worden beoordeeld.
Het voorzorgsbeginsel kan slechts worden ingeroepen in geval van een potentieel risico en mag nooit willekeurige beslissingen rechtvaardigen.
Het EU-regelgevingskader voor chemische stoffen (Verordening (EG) nr. 1907/2006, bekend als Reach) is gebaseerd op het voorzorgsbeginsel, net als de algemene verordening inzake de levensmiddelenwetgeving (Verordening (EG) nr. 178/2002).
Zie ook
• Consumentenbescherming
• Milieu
• Voedselveiligheid
• Genetisch gemodificeerde organismen (ggo's)
• Volksgezondheid
• EUR-Lex samenvatting over het voorzorgsbeginsel
