Verkoop op afbetaling. Het taboe op armoede is nog steeds groot. Niemand geeft graag toe dat hij moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen, dat hij moet lenen of gewoon iets moet kopen op afbetaling.
Plotseling stonden we zomaar per ongeluk meer dan tienduizend gulden rood op de gewone rekening courant. Er bleken bovendien een paar opdrachtgevers definitief te zijn weggevallen. De belasting en de deurwaarder en de penningmeesteres van de bewonersvereniging klopten boos aan. En het ergste van alles: toen ons verzoek om het flexibele gezinskrediet dan in godsnaam maar weer met een milletje of negen, tien op te rekken, reageerde het meisje van de bank gek genoeg alsof we een negatieve fusie (dat is toch een financiële term?) met haar eigen huishoud-economie tot stand wilden brengen.
de Volkskrant, 18-10-97
