Het breken van golven op zee of aan een kust of oever. De golfbeweging ondergaat bij de nadering van een kust of oever verandering al naar gelang de diepte afneemt (toename van de bodemwrijving) en wordt mede beïnvloed door onderzeese obstakels zoals oeverwerken.
Bij windsnelheden van 5 Beaufort (9m/sec.) en meer ontstaan witte kopjes op de toppen van de golven. Bereiken vervolgens de golven bij stormen van enige betekenis een kust waar de waterkering uit een steile wand bestaat zoals bijv. de zeemuur aan de boulevard te Vlissingen dan kon dit voorheen een fascinerend schouwspel opleveren maar wel tot ongenoegen van en met veel hinder voor de aangrenzende bewoners. Sinds in 1958/59 langs die zeemuur een brede hoge berm is aangebracht, in 1981 gevolgd door een optrekken van de muur tot ‘deltahoogte’, is overstort van golven door de branding vrijwel niet meer mogelijk.
Als buitenplaats bezat J.P. van den Brande het hof St.-Jan ten Heere.
In de waterbouwkunde spreekt men van ‘krullers’, ‘rollers’ en ‘branders’, al naargelang de vorm waarin de branding zich presenteert.
