(1300-1355), werd in 1312 hertog van Brabant als opvolger van zijn vader. Hij was tevens hertog van Limburg, met uitzondering van 1347 tot 1349, toen hij zijn zoon Hendrik V daarmee beleende.
Jan III huwde met Maria, dochter van graaf Lodewijk van Evreux. In 1329 kwam hij in strijd met de vorsten van Gelre, Gulik, Keulen, Luik, Luxemburg, Vlaanderen, Holland en Henegouwen. In 1334 kwam het, door bemiddeling van de Franse koning tot de Vrede van Amiens. Hij koos aanvankelijk de Engelse kant in de Honderdjarige Oorlog met Frankrijk, maar vanaf 1340 de Franse zijde. Hij werd bijgenaamd: de zegevierende. De stad Grave kwam in 1323 aan Brabant, het Land van Breda in 1326.
In 1334 moest de graaf van Holland zijn rechten op Heusden en Drongelen aan Jan III afstaan. Kort voor zijn dood trad hij in de orde van de Cisterciënsers. Hij overleed in 1355 en werd in Nivelles begraven. Hij werd opgevolgd door zijn dochter Johanna.
