(Schalkwijk 1890-’s-Hertogenbosch 1962), historicus. Heyman werd geboren uit een Brabantse moeder, Johanna Staal uit Breda, van wie hij de liefde voor Brabant erfde.
Na zijn middelbare studie ging hij geschiedenis studeren aan de universiteit van Freiburg en promoveerde in 1924 summa cum laude op het proefschrift ,,Untersuchungen über die Praemonstratenser Gewohnheiten”. Heyman was Nordertijn in de Abdij van Berne te Heeswijk, docent kerkgeschiedenis aan het gymnasium aldaar en archivaris van de abdij, die een oude geschiedenis heeft (zie ook: Abdij van Berne en Berne). Heyman werd bestuurslid van het Provinciaal Genootschap van Kunsten en Wetenschappen van Noord-Brabant en voorzitter van de werkcommissie voor de uitgaven; hij was ook actief in het werkgenootschap van de katholieke kerkhistorici; oprichter in 1925 van de Analecta Praemonstratensia, het wetenschappelijke tijdschrift van de Norbertijnse orde, en van Ons Geestelijk erf. Hij had een belangrijk aandeel in de uitgave van het Berne-boek in 1934.