(Tilburg 1846-1895), (roepnaam Armand); gehuwd met Leonie Bareel uit Brussel. In 1861 gymnasiumopleiding Jezuïetencollege te Katwijk aan Zee.
In 1863 het einddiploma. Waarschijnlijk ging hij vervolgens terug naar Tilburg waar zijn vader Johannes Diepen een wollenstoffenfabriek bezat. In 1870 richtte hij met zijn jongere broer Gustaaf de Firma Gebroeders Diepen op. Zijn vader Johannes werd van 1877 tot aan zijn dood in 1895 de enige commanditair vennoot.Diepen werd in 1891 lid van de landelijke commissie voor handelspolitiek en voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken te Tilburg. In 1888 werd hij eerste voorzitter van het Tilburgsch Algemeen Verzekeringsfonds voor Werklieden, waarvan hij met nog enkele Tilburgse industriëlen de oprichter was. De Firma Diepen kende ook een vorm van pensioen voor de oudere werknemers, zij het in zeer bescheiden vorm.
Armand Diepen genoot bekendheid als publicist. Hij schreef artikelen voor kranten als De Tijd, Dagblad voor Zuid-Holland, De Nieuwe Tilburgsche Courant en het Handelsblad. Hij publiceerde in tijdschriften zoals De Economist, De Nederlandsche Industrieel en het Sociaal Weekblad. Tussen 1886 en 1895 verschenen naast brochures en enkele kleinere werken over arbeidsvraagstukken, arbeidswetten en andere zaken, zijn twee belangrijkste werken: „De jongste uitingen van het anti-protectionisme in Nederland” (1889) en: „De waarde en de waarde van den handenarbeid” (1895). Een artikel in de Economist bestempelde Armand Diepens boek over anti-protectionisme als een leerboek en er werd door voor- en tegenstanders herhaaldelijk uit geciteerd. Uit alle geschriften bleek overduidelijk welk standpunt Armand Diepen innam: een grote afkeer van de door de regering gevoerde politiek van vrije handel dat de economie ten gronde richtte, en daar tegenover zijn door veel argumenten gesteunde idee dat redding alleen mogelijk was door beschermende maatregelen. Als economist was Armand Diepen autodidact.
Bron: M. v. Dooren.
