Volksuitdrukkingen, die in de mond van een derde gelegd worden, zijn in het Fr. bijzonder talrijk. Ze getuigen vaak van ‘nocht oan ünnocht’.
Zo genoemd, omdat er steeds ‘sei’ (zei) in voorkomt. Enkele voorbeelden:Dat ïs troffen, sei TyskeFUps, en hy Mesyn wiif yn'e toatebel; Men kin wolienris tsjin in hear tarre, sei Jelke, en koft in pikelhearring; De lést moat der üt, sci Wobbelmuoi, en hja sprong op krukken. Er zijn ook moderne variaties: Nou brekt my de klomp, sei de man; doe krige er it tsjil (wiel) fan’e tractor oer de foet. zie Volkshumor.
Zie: Nieuw Frl. (10.2.; 19.3.1949); I.H. xxxi (1953), xxxii (1954).
