(ook recht van nabouw). Het recht van de pachter van een plaats om in de herfst van zijn laatste huurjaar eenvijfde tot eenderde deel van het bouwland ‘met wintervrughten toe te zaaijen’ en de opbrengst daarvan voor zich zelf te oogsten, nadat hij de plaats heeft verlaten, zodat de opvolgende pachter het kostúmlân pas na die oogst kan aanvaarden.
Daarentegen was de afgaande pachter verplicht het overige bouwland in de herfst vóór zijn afgaan ter beschikking van de eigenaar te stellen. Het C. is in de 18de eeuw ontstaan, ter vergoeding van de toen opkomende regel, dat de afgaande pachter het grootste deel van het bouwland in het op-één-na-laatste pachtjaar tot braakland moest maken.
Het C. is tegelijk met het braakleggen in onbruik geraakt.
