Rockefeller habits is een bedrijfskundige theorie, bedacht door Verne Harnish, die bedoeld is om snelgroeiende bedrijven te helpen hun groei op een geordende manier te handhaven.
De theorie is gericht op drie punten die belangrijk zijn bij het handhaven van groei, namelijk: prioriteiten, informatie en ritme.
Verne Harnish bedacht de drie basisprincipes in zijn theorie niet zelf, maar ontleende ze aan de biografie van John D. Rockefeller, die deze principes zag als de basis voor succesvol management. Het idee is dat de theorie van Harnish de zwakke elementen in een organisatie elimineert en de focus legt op de sterke kanten van een organisatie.
Het stellen van prioriteiten is de eerste ‘habit’. Harnish adviseert om vijf prioriteiten te stellen voor een bepaalde periode. Een optie is om al deze prioriteiten voor één jaar te stellen, maar het kan net zo verstandig zijn om voor vijf jaar elk jaar één prioriteit te hebben. Het kernidee is dat de prioriteiten het mogelijk maken alle mensen binnen de organisatie dezelfde kant op te krijgen, zodat doelen gemakkelijker behaald kunnen worden. Om dit te bereiken moet iedereen binnen de organisatie de eigen doelen afstemmen op de gestelde prioriteiten.
Het verzamelen en beheren van informatie is het tweede punt. Harnish stelt dat het belangrijk is om in een organisaties geen beslissingen te maken op basis van emotie, maar op basis van ratio. Data over het functioneren van de organisatie, informatie over de concurrentie en gegevens van klanten kunnen helpen om de gestelde prioriteiten te bereiken en helpen om hoofd- van bijzaken te onderscheiden.
Ten derde is ritme in een organisatie van belang. Plan op regelmatige momenten vergaderingen in, waarin de prioriteiten en doelen besproken worden. Zo blijft de voortgang in de organisatie overzichtelijk en is er genoeg mogelijkheid om bij te sturen.
