Deze Zuidafrikaanse likeur is elders vrijwel onbekend. Men begrijpt waarom bij het lezen van hetgeen C. de Boscari erover heeft gezegd in zijn boek Wijnen van de Kaap: ‘Het kruid waarmee de wilden van Afrika hun kwalen bestreden, van maagpijn tot een slangebeet, de knie van het dienstmeisje tot het noodlot, eeuwenlang voor de komst van de blanken.
Geënt op de Europese wijze van medicijnen bereiden, wordt het buchukruid voortaan gekweekt in de omstreken van Paarl. Bij extern gebruik dienen extracten van deze plant als smeersel. Bij intern gebruik wordt buchu gemengd met eau-de-vie in geval van spijsverteringsproblemen. Men schrijft hem wonderbaarlijke, genezende krachten toe en de smaak is verschrikkelijk genoeg om die ook inderdaad te bezitten.’
