Beroemde en zeer populaire likeur, die voor het eerst in 1510 in het Benedictijner klooster te Fécamp door Dom Bernardo Vincelli zou zijn bereid als versterkend middel voor vermoeide monniken. Men zegt dat François I, toen hij in 1534 een bezoek bracht aan die streek, er een glaasje van aangeboden kreeg en het erg lekker vond.
Tijdens de Franse Revolutie werd het klooster verwoest, de Benedictijner orde verspreid en de fabricage van Bénédictine gestaakt. Ongeveer 70 jaar later viel het recept van deze likeur in handen van M. Alexandre Legrand, die de wereldlijke onderneming oprichtte waar de drank ook vandaag de dag nog wordt gemaakt. Deze firma onderhoudt absoluut geen betrekkingen met de Benedictijnen, noch met enige andere kloosterorde, al draagt elke fles Bénédictine nog het kerkdijk opschrift DOM (Deo Optimo Maximo). De likeur is ontelbare malen nagemaakt, maar zonder enig succes.De drank heeft een groenachtig gele kleur en is gemaakt van eau-de-vie (wijndistillaat) met toevoeging van allerlei kruiden, planten, wortels, schilletjes en velletjes. Men zegt dat er op elk periodiek moment altijd maar 3 mensen waren, nooit meer, die het juiste recept kenden. De directie van de firma constateerde op een gegeven ogenblik dat er vraag was naar een minder zoete Bénédictine, die voor de helft uit eau-de-vie bestaat. Vandaar dat ze sinds die tijd ook een Bénédictine B & B op de markt brengt (Bénédictine et Brandy).
