Het plotseling zwak worden of verlamd raken van de spieren in het gezicht.
In het gezicht zitten allerlei spieren, die bijvoorbeeld de oogleden, de wangen en de mond laten bewegen. Ze worden aangestuurd door de aangezichtszenuw. Bij een aangezichtsverlamming wordt deze zenuw verstoord en kan iemand de spieren in het gezicht niet meer bewegen.
Verschijnselen zijn bijvoorbeeld dat een van de ogen niet meer helemaal kan worden gesloten en de lip aan die kant niet meer kan worden opgetrokken. Hierdoor kan zo iemand niet goed meer praten. Is het hele gezicht verlamd, dan heet dat ‘paralyse’. Is een deel van het gezicht verlamd, dan heet dat ‘parese’. De verlamming gaat vaak samen met pijn rondom het oor, overgevoeligheid voor geluid, tranende ogen en een verandering van de smaak (dingen smaken opeens anders).
De oorzaak van de ontsteking is bij volwassenen niet goed bekend. Dat heet ‘paralyse van Bell’ en die vorm van verlamming gaat meestal binnen enkele weken vanzelf over. Soms blijft de verlamming ook na het herstel nog een beetje zichtbaar in het gezicht. Bij kinderen komt een aangezichtsverlamming vaak door een besmetting met een virus of een bacterie. Kinderen herstellen er beter van dan volwassenen.
Ook facialisverlamming.
