Aan de Slavenkust van Afrika. Over het geheel vlak, met in het Westen schoon bergland.
De kust zeer ongezond. Ongeveer één millioen zielen, waarvan in het Zuiden ⅓ millioen Ewe-stammen.
De bevolking is bijna nog geheel heidensch gebleven; alleen in het midden wisten Hausa-handelaars den Islam te importeeren. Vroeger een bloeiende Duitsche kolonie, thans mandaatsgebied, dat verdeeld werd tusschen Frankrijk en Engeland.In 1847 is de Noord-Duitsche Zending (zetelend te Bremen) haar werk begonnen; zij had er met veel verlies te kampen: in een halve eeuw (1849—’97) werden van d? uitgezonden mannen en vrouwen (ongerekend de kinderen) 64 door den dood weggerukt, en moesten er 56 met geschokte gezondheid naar het vaderland terugkeeren. Toen in 1884 Togo een Duitsche kolonie was geworden, schoof de Noord-Duitsche Zending het land in, nam den door Bazel begonnen arbeid over, en mocht in den loop der jaren duizenden Christenen winnen, talrijke „stations” vestigen en vele scholen bouwen. Hoezeer de wereldoorlog óók hier heel veel schade deed (binnen korteren of langeren tijd hadden de Duitsche Zendelingen hun Zendingsveld te verlaten), toch is de groote Ewe-kerk niet alleen in stand gebleven, maar langzamerhand in kracht weer toegenomen; zij heeft een tamelijk getal Inlandsche predikanten; veel nut had zij, tijdens en na de berooving harer leidslieden, van den door Dr. J. Spieth in de Ewe-taal overgezetten Bijbel; de in 1916 aangekomen 200 eerste exemplaren gaven den Ewe-Christenen aanleiding hun vreugde daarover met Bijbelfeesten te vieren.
