I. Stefanus, een der zeven diakenen van de eerste Christelijke gemeente te Jeruzalem, een Hellenist, die zich losmaakte van het Judaïsme, een „man vol van geloof en van kracht” (Hand. 6 : 8).
Hij werd gevangen genomen en voor het Sanhedrin gebracht, niet eens tot het einde zijner rede aangehoord, maar in een woesten volksoploop gesteenigd, 36 of 37 n. C.
Hij wordt beschouwd als de eerste Christenmartelaar. Zijn gedenkdag valt in Rome’s kerk op 26 December.
Het feest, waarop het vinden zijner reliquieën herdacht wordt (415) is 5 Augustus.II. Stefanus, de heilige, koning van Hongarije, zoon van hertog Geisa. Oorspronkelijk heette hij Waik. Hij werd 975 geboren. Op 20-jarigen leeftijd kwam hij tot bekeering door den arbeid van bisschop Adalbert van Praag. Bij zijn doop ontving hij den naam Stefanus.
Hij huwde met een zuster van keizer Hendrik II, Gisela. In 997 werd hij hertog en roeide het Heidendom te vuur en te zwaard uit. Daarop nam hij den koningstitel aan en kroonde zich met de kroon, die paus Sylvester II hem zond (1001). Hij gaf aan Hongarije een kerkinrichting. Gestorven 1038. In 1087 werd hij heilig verklaard.
III. Stefanus, een paus, Romein, die in 253 den heiligen stoel beklom. Hij verklaarde den doop der ketters voor geldig en overleed 13 Maart 157 als martelaar. De Afrikaansche en KleinAziatische kerken verklaarden, dat een ketter niet gelijk stond met een poenitent, maar voor een Heiden moest gehouden worden. De doop van een ketter was volgens hen volkomen zonder beteekenis. Vooral Cyprianus leerde zoo.
Deze belegde een Synode, waarop de geldigheid van den ketterdoop ontkend werd. Dit besluit werd aan Stefanus geschreven, die daarop alle bisschoppen, die tot dit besluit hadden meegewerkt in den ban deed. (Landwehr, Handboek Kerkgeschiedenis, pag. 92—93.)
IV. Stefanus, paus van 752—757. Hij riep te vergeefs keizer Constantinus Copronymus te hulp tegen Aistulf, koning der Longobarden en wendde zich toen tot Pepijn, koning der Franken. Deze heroverde het exarchaat en gaf het Stefanus ten geschenke waardoor de grondslag gelegd werd voor den kerkdijken staat. Gestorven 27 April 757.
V. Stefanus, een Siciliaan, paus te Rome, gekozen in 768. Deze bepaalde, dat niemand den pauselijken stoel mocht beklimmen, die niet tevoren alle lagere geestelijke rangen tot en met die van kardinaal doorloopen had. Toen Desiderius, koning der Longobarden, hem aanviel, zocht hij hulp bij Karet en Karloman, koning der Franken. Hij stierf in 772.
VI. Stefanus, eerst diaken te Rome. Hij werd paus in 816. Kroonde keizer Lodewijk den vrome en overleed in 817.
Er zijn negen pausen geweest, die Stefanus heetten. De laatste werd paus in 1057 en stond geheel en al onder den invloed van Gregorius VII of Hildebrand.
