Geboren te Amsterdam 13 September 1825, overleden aldaar 22 Februari 1886, behoorde tot een jongere generatie van het Reveil. Hij studeerde te Utrecht in de theologie, deed 12 November 1848 zijn intrede op het eiland Marken, vertrok in 1852 naar Wissekerke, in 1858 naar de Haarlemmermeer en in 1867 naar Koudum.
Hij werd redacteur der Stemmen voor Waarheid en Vrede (1864) en van het weekblad De Banier (1874), waarin hij de Christelijk-historische beginselen voorstond. Hij bestreed het modernisme in verband met het voorgevallene bij een doopsbediening te Workum (1868).
In het vlugschrift: Een Twistappel en zijne wegruiming (1885) deed hij een vergeefsche poging tot oplossing van de schoolkwestie. Tijdens het kerkelijk conflict was hij een invloedrijk Synodelid, en wellicht zou het verloop van deze kerkelijke beweging niet op een scheuring zijn uitgeloopen, indien zijn voorstel tot het ontwerpen van een modus vivendi of interim door zijn plotselingen dood niet was verijdeld.
