of Eljakim, regeerde 608—597 voor Chr.; hij werd door Nebukadnezar, koning van Babel en Farao Necho, koning van Egypte aangesteld over Juda in plaats van Jojahas (Sallum) die gebonden naar Egypte gevoerd werd. Op 25-jarigen leeftijd werd Jojakim koning, hij regeerde elf jaar en deed wat kwaad was in de oogen des Heeren.
Onder de heerschappij van Farao Necho schatplichtig, legde hij het volk een zwaren druk op, en eischte van hen goud en zilver. Daarna toog Nebukadnezar, die aan Egypte’s heerschappij een eind maakte, op tegen Jeruzalem en Jojakim [werd zijn knecht, drie jaren.
Toen hij daarop rebelleerde werd hij met twee koperen ketenen gebonden en naar Babel gevoerd, doch kon daarna, met een sterken indruk van de geweldige macht der Chaldeën naar zijn koningstad terugkeeren. In 600 geeft hij gehoor aan het stoken van Egypte en weigert schatting naar Babel te zenden.
In 598 verschijnt Nebukadnezar voor de poorten van Jeruzalem. Gedurende dit beleg is Jojakim gestorven.
Zoo kwam over hem de straf des Heeren, want dit alles geschiedde, „naar het bevel des Heeren” naar alles „wat hij gedaan had”, „als ook om het onschuldig bloed dat hij vergoten had, zoodat hij Jeruzalem met onschuldig bloed vervuld had” (2 Kon. 24 : 3, 4). In Jer. 22 : 19 werd hem een ezelsbegrafenis voorspeld.
Misschien is hij bij een uitval gesneuveld en onbegraven blijven liggen.
