Onder intellect (van het Latijnsche intellectus, intelligere, begrijpen) verstaan we die kracht in ons kenvermogen, welke het ervaringsmateriaal, dat de waarneming ons biedt, verwerkt. Het intellect zou men in het algemeen het denken of het verstand (in ruimeren zin) kunnen noemen.
Wanneer we de dingen buiten ons hebben waargenomen en voorstellingen gevormd, gaan we die voorstellingen denkend bearbeiden tot algemeene voorstellingen en begrippen, we verbinden de begrippen tot oordeelen en leiden door middel van de redeneering het eene oordeel uit het andere af. Al deze werkzaamheden van het intellect zijn meer van geestelijken aard.
Door het intellect is de mensch van het dier onderscheiden. Wij, menschen, zijn in staat door het intellect of de denkende werkzaamheid de bovenzinlijke dingen te kennen, zoowel het bovenzinlijke of de gedachte, die in de zintuiglijk waarneembare dingen aanwezig is, als hetgeen door zijn natuur tot het rijk van het onzichtbare en bovenzinlijke behoort.
Door de werkzaamheid van het intellect wordt het weten in den eigenlijken zin een kennen.Een beperkte beteekenis heeft het woord in een uitdrukking als deze : hij is een man van intellect. Hiermede bedoelen we, dat de gave van verstand en denkkracht in bijzondere mate dezen persoon eigen is.
