In de Heilige Schrift wordt „begrijpen”, waarvan de grondbeteekenis is „bevatten”, in tweeërlei zin gebruikt, n.l. stoffelijk en geestelijk.
Stoffelijk begrijpen wordt b.v. gezegd van de gegoten zee in Salomo’s tempel (2 Kron. 4 : 5) „begrijpende vele bathen”, hebbende een inhoudsmaat van vele bathen; zoo ook Jes. 40 : 12: „Wie heeft met een drieling het stof der aarde begrepen ?” d. w. z. gemeten; en 1 Kon. 8 : 27: „Zie, de hemelen, ja de hemel der hemelen zouden u niet begrijpen, hoe veel te min dit huis, dat ik u gebouwd heb!” Waar de hemel der hemelen God niet kan omvatten, besluiten, hoe veel te min de tempel ?
Geestelijk begrijpen, dus omvatten met het denkend verstand, is b.v. bedoeld in Job 36:26: „Zie, God is groot en wij begrijpen het niet” en 37 : 5: „(God) doet groote dingen, en wij begrijpen ze niet.” Opmerkelijk is, dat het Oude Testament den nadruk legt op de gedachte, dat wij God en Goddelijke dingen met onzen geest niet kunnen bevatten; terwijl in het Nieuwe Testament Paulus bidt: „opdat gij ten volle kondet begrijpen met al de heiligen, welke de breedte, en lengte, en diepte, en hoogte zij” (Ef. 3 : 18). Dit beteekent niet, dat de geloovigen der nieuwe bedeeling nu alles begrijpen, want 1° zegt Paulus zelf in dit verband, dat de liefde van Christus de kennis te boven gaat (vers 19), 2° ligt wat we begrijpen beneden ons, terwijl Gods openbaring ver boven ons moet uitgaan. Maar door de vleeschwording des Woords en de uitstorting des Heiligen Geestes heeft de gemeente der nieuwe bedeeling het vermogen om te streven naar die alles omvattende, universeele kennis, welke niet slechts de deelen maar ook het geheel beschouwt en waardoor de veelvuldige wijsheid Gods aan de overheden en de machten in den hemel wordt bekend gemaakt (vs. 10).
